ரொட்டி வகையைச் சேர்ந்த பொதுவான இந்திய உணவுதான் சப்பாத்தி. இந்தியாவில் மட்டுமல்ல, தெற்கு ஆசிய நாடுகள், கரீபியன் திவுகள், மற்றும் கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவில் சப்பாத்தி மக்களால் பெரிதும் விரும்பி உண்ணப்படுகிறது. ஆனால், இந்தியாவின் முதல் சுதந்திரப் போரின் போது, சாதாரணமாகவும் எளிமையாகவும் தோன்றிய சப்பாத்தி ஒரு மர்மமான மற்றும் சுவாரஸ்யமான நிகழ்வின் மையமாக இருந்தது.
“பெரிய நிகழ்வு என்பது அதன் பின்னணியில் உள்ள கோடிக்கணக்கான அசைவுகளின் இறுதி வெடிப்பாகும்” இந்தியாவின் முதல் சுதந்திரப் போரின் வரலாற்றில், ஒரு பலவண்ணக் கண்ணாடித் தோற்றம் போல, பல்வேறு சமூக, அரசியல், மத, பொருளாதார, மற்றும் மனித உணர்வுகளின் சுழற்சியைக் கொண்டு ஒவ்வொரு கோணத்திலும் புதிய அமைப்பாகத் தோன்றுகிறது.
கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் கொடூரத்தன்மை, இந்தியாவிலிருந்து எதையும் எதிர்பார்க்காமல் செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. ஆனால், போர் ரைஃபிள் கார்ட்ரிட்ஜ்களில் பன்றிக் கொழுப்பு மற்றும் மாட்டுக் கொழுப்பு பூசப்பட்டிருக்கிறது என்ற வதந்தி, பேரழிவிற்கு வழிவகுக்கும் என்று யாரும் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. பன்றிக் கொழுப்பும் மாட்டுக் கொழுப்பும் கார்ட்ரிட்ஜ்களில் இருப்பதாக பரவிய வதந்தி, 1857-ஆம் ஆண்டின் முதல் சுதந்திரப் போருக்கான முக்கியத் தூண்டுதல்களில் ஒன்றாக இருந்தது என்பது பரவலாக அறியப்பட்ட உண்மை. பன்றி மற்றும் மாட்டுக் கொழுப்பைத் தவிர, மிகக் குறைவாக அறியப்பட்ட ஒரு காரணமும், இந்தியாவின் முதல் சுதந்திரப் போருக்கான காரணிகளின் தொடரில் ஒரு பங்காற்றியது.
அது என்னவென்றால், அனைத்து இடங்களில் எளிமையாக கிடைக்கக்கூடிய உணவுப்பொருளான சப்பாத்தி ஆகும். இந்த சப்பாத்தி, எளிமையானது, ஆனால் ஆழமான கலாச்சாரப் பிணைப்பையும் உணர்வுகளையும் உடையது. அது, பாரத வர்ஷம்(பண்டைய இந்தியா) தோன்றிய காலத்திலிருந்தே மக்கள் உணவாக இருந்திருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது.
1857 சுதந்திரப் போரின் பிரித்தானிய வரலாற்றுப் பதிவுகள், அந்த போரின் நெருக்கடியான கால கட்டத்தில், சப்பாத்தி ஒரு முக்கியமான சான்றாகவும், தூண்டுதலாகவும் இருந்ததாகக் கூறுகின்றன. ஆனால், அந்த சப்பாத்தி உண்மையில் எவ்வளவு முக்கிய பங்கு வகித்தது என்பது, இன்னும் முழுமையாக விளங்கவில்லை; அது மர்மமே ஆகவே உள்ளது. இருந்தாலும், இந்த மர்மமான கதையை எதிர்கால சந்ததியினர் அறிந்து கொள்வதற்காக, அது விளக்கிய உணர்வுகள் மற்றும் சம்பவங்கள் பற்றி நன்றாக விவரிக்கப்படவேண்டும்.
1857 ஆர் விடுதலைப் போரின் உச்சக்கட்டத்தில் எழுதிய புகழ்பெற்ற Red Pamphlet-இன் எழுத்தாளர், மேலும் History of the Indian Mutiny என்ற வரலாற்றுப் புத்தகத்தின் இணை ஆசிரியரான ஜி.பி. மல்லிசன் ஆகியோர் சப்பாத்தியின் முக்கியத்துவத்தை குறிப்பிட்டுள்ளனர். இந்த காலகட்டத்தில், மல்லிசனின் வரலாறு, புதியதாக உருவாகி வரும் பிரித்தானிய பேரரசின் கண்ணியத்தை காப்பதற்கான முயற்சியாக முழுமையாக எழுதப்பட்டதாகவும் தெளிவாகிறது. ஆனால், அந்த வரலாற்று விவரங்களில் இருந்தாலும், சப்பாத்தி சம்பவம் உண்மையானது என்று மறுக்க இயலாது.
1857 ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில், ஒரு சிறு சிறு துளியாகத் தொடங்கிய உணவு, விரைவில் ஒரு பெருவெள்ளமாகப் பெருக்கெடுத்து ஓடியது. ஏதோ தெரியாத காரணத்தால், வட இந்தியாவில் பரந்த பகுதியில் சப்பாத்திகள் பரவத் தொடங்கின, மேலும் இந்த நிகழ்வு விரைவில் மத்திய மாகாணங்கள், எலிச்பூர், பம்பாய் மாகாணம், நாக்பூர் மற்றும் ஹைதராபாத் போன்ற தொலைதூர இடங்களை கூட அடைந்தது.
வட இந்தியாவின் பிரதான உணவாக சப்பாத்தி உள்ளது என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை,ஆனால், அரிசி உணவுக்கு பழக்கமுள்ள பகுதிகளுக்கு, குறிப்பாக ஹைதராபாத் போன்ற இடங்களுக்கு திடீரென பரவியதும், பிரிட்டிஷ் ஆட்சி அதனை கவலைக்குரிய நிகழ்வாகவே கண்டது. அவர்கள் நினைத்தது என்னவெனில், இது புரட்சியாளர்களுக்கிடையில் ஒரு ரகசிய தகவல் பரிமாற்ற முறையாக பயன்படுத்தப்படுவதாக நினைத்தனர்.
இன்றுவரை, ஆய்வாளர்களும் வரலாற்றாசிரியர்களும் இந்த சப்பாத்தி பரவல் நிகழ்வு எங்கே தொடங்கியது என்று தெளிவாக அறியவில்லை. ஆனால் பொதுவாக, அதன் தோற்றம் Oudh எனவும் கருதப்படுகிறது. 1857 சுதந்திரப் போரின் முக்கிய மையமாக இருந்த இடம். மேலும், சிலர் இதற்கு கர்ணால், பாணிப்பட் மற்றும் புண்டேல்கண்ட் பகுதிகள் ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடுகின்றனர்.
சப்பாத்தி விநியோகத்திற்கு பல்வேறு கருத்துக்கள் வேகமாக பரவின. சிப்பாய்கள், இந்து, முஸ்லிம் மற்றும் பிரித்தானியர்களிடமிருந்து வந்தன. ஆரம்ப காலத்தில், பிரித்தானியர்கள் இந்த சப்பாத்தி பரவலை அரசியல் கிளர்ச்சியின் முன்னறிவிப்பாக கருதவில்லை. இதேபோல், பொதுமக்களும் திடீரென வந்த இந்த சப்பாத்தி செய்யும் மற்றும் பகிரும் கோரிக்கையை, அரசியல், புரட்சி அல்லது போர் சம்பந்தமாக ஒருபோதும் நினைக்கவில்லை. மேலும், சப்பாத்தி விநியோக சதித்திட்டத்தின் மூளையாக பைசாபாத்தைச் சேர்ந்த மௌல்வி அகமதுல்லா என்று மல்லிசன் கூறினார். இருப்பினும், இவரது கூற்றுகளை நம்பக்கூடாது. ஏனெனில் அவர் பேரரசின் கண்ணியத்தை காப்பாற்றிக்கொள்ளும்போது, அவரது எழுத்துகள் வலுவற்றவையாகவும், சத்தியம் மற்றும் ஆதாரங்கள் அவருக்கு மிகக்குறைவாகவே இருந்தன.
இந்திய தரப்பில், சிலர் சிப்பாய்களே சப்பாத்திகளை வடிவமைத்ததாக நினைத்தனர். இருப்பினும், மக்களை வலுக்கட்டாயமாக கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றுவதற்காக பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் சப்பாத்தி விநியோகத்தை உத்தரவிட்டதாக சிப்பாய்களில் ஒரு பிரிவினர் நினைத்தனர். அதே சமயத்தில், மற்றொரு பிரிவு கடுமையாகக் கலந்தாய்வு செய்தது. புனித இந்துக்கள் தான் உண்மையில் இந்த சப்பாத்தி திட்டத்தை துவக்கியவர்கள் என்று அவர்கள் வாதம் செய்தனர். அவர்கள் இதை “அரசாங்கம் தங்கள் தர்மத்தை மாசுபடுத்துவதை தடுக்கும்” நோக்கத்துடன் செய்தனர் என்று கூறினர்.
இந்து மக்களில் மற்றொரு பிரிவினர் சப்பாத்தி திட்டம் தெய்வீக வேண்டுகோளின் ஒரு வடிவம் என்று கூறினர். இது ஒரு ஜாது அல்லது வசீகரமாக செயல்படும். இது நானா சாஹிப்பின் சீடரான சீதாராம் (தாஸ்ஸா) பாவாவின் மாஸ்டர் பிளான் ஆகும்.
இந்த சப்பாத்திகளை விநியோகிக்க மற்றொரு முறை இருந்தது. கான்பூரைச் சேர்ந்த காவலர்களில் ஒருவர் பக்கத்து கிராமமான ஃபதேகரில் உள்ள மற்றொரு காவலரிடம் ஓடினார். அவர் தனது கையில் இரண்டு சப்பாத்திகளை வைத்து, அதே அளவு மற்றும் வகையில் இன்னும் பத்து சப்பாத்திகளை தயார் செய்யும்படி வழிமொழிந்தார். அதன்பிறகு, பதேகார் காவலர் அந்த இரண்டு சப்பாத்திகளை அதேபோல் ஐந்து அண்டை கிராமங்களில் உள்ள ஐந்து காவலர்களுக்கு கொடுத்தார்.
சப்பாத்தி விநியோக முறை அதன் எளிமை மற்றும் வேகத்திற்காக குறிப்பிடத்தக்க அளவில் திறமையாகவும், பலனுள்ளதாகவும் இருந்தது. அதன்படி, வெறும் பத்து நாட்களில் ஆயிரக்கணக்கான சப்பாத்திகள் அனைத்து கிராமங்களிலும் பரவி விட்டன. 1857 ஆம் ஆண்டின் முதல் பாதி முடிவுக்கு வந்தபோது, சப்பாத்தி காட்டுத்தீ போல இந்தியாவிற்குள், ஹைதராபாத் வரை பரவியிருந்தது. ஆனால், சப்பாத்தி திட்டத்தை இந்தியர்கள் வடிவமைத்ததும், செயல்படுத்தியதும் சமீபத்திய வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாகும். மூன்றாவது பானிபட் போருக்கு முன்பு, வட இந்தியா முழுவதும் சப்பாத்திகள் விநியோகிக்கப்பட்டன.
1857 ஆம் ஆண்டு சப்பாத்தி விநியோகத் திட்டம் தெளிவான, உறுதியான மற்றும் பரபரப்பான ஒருங்கிணைப்பைக் கொண்டிருந்தது என்பதை மறுக்க முடியாது. இதன் வெற்றிக்கும், மல்லிசன் மற்றும் அவருடைய கூட்டாளர்களின் கடுமையான விமர்சனத்திற்கும் இதுவே காரணம். ஆனால், இதன் முக்கிய நோக்கம் 1857 சுதந்திரப் போரை தூண்டுவது, ஊக்குவிப்பது, இயக்குவது என இருந்ததா என்பது இன்னும் மர்மமாகவே உள்ளது.
