ஆதார் அட்டை, பான் அட்டை அல்லது வாக்காளர் ஐடி வைத்திருப்பதால் அவரை இந்திய குடிமகன் என்று கருத முடியாது என மும்பை உயர்நீதிமன்றம் தெளிவுப்படுத்தியது.. இந்த ஆவணங்கள் அடையாளச் சான்றாக மட்டுமே செயல்படுகின்றன என்று நீதிமன்றம் கூறியது. இதைத் தொடர்ந்து குடியுரிமை என்பது தீவிர விவாதப் பொருளாக மாறியுள்ளது.
இது ஒரு முக்கியமான கேள்வியை எழுப்புகிறது: பான், வாக்காளர் ஐடி அல்லது ஆதார் ஆகியவை குடியுரிமைக்கான சான்றாக இல்லாவிட்டால், அதிகாரப்பூர்வமாக இந்திய குடிமகன் என்பதை நிறுவுவது எது?
சட்டப்பூர்வமாக, குடியுரிமையை நிரூபிக்க இந்தியா ஒரு ஆவணத்தை கட்டாயப்படுத்தவில்லை. அரசியலமைப்பு குறிப்பிட்ட நிபந்தனைகளை வகுக்கிறது. இந்த நிபந்தனைகளை பூர்த்தி செய்யும் எவரும் இந்திய குடிமகனாக தகுதி பெறுகிறார்.
ஒரு தனிநபருக்கும் தேசத்திற்கும் இடையிலான சட்டப் பிணைப்பை அது வரையறுப்பதால் குடியுரிமை முக்கியமானது. இது உரிமைகள் மற்றும் சலுகைகளை வழங்குகிறது. இதில் அடிப்படை உரிமைகள், வாக்களிக்கும் உரிமைகள், சட்டப் பாதுகாப்புகள், வேலைவாய்ப்பு உரிமைகள் மற்றும் சொந்தமான உணர்வு ஆகியவை அடங்கும்.
குடிமகனாக யார் தகுதி பெறுகிறார்கள் என்பதை சட்டங்கள் தீர்மானிக்கின்றன. இந்திய அரசியலமைப்பு, பிரிவுகள் 5 முதல் 11 வரை, விதிகளை கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. ஜனவரி 26, 1950 அன்று, இந்தியாவில் வாழும் அனைத்து தனிநபர்களும் இந்தியாவில் பிறந்திருந்தால், குறைந்தபட்சம் ஒரு பெற்றோராவது இந்தியாவில் பிறந்திருந்தால் அல்லது முந்தைய 5 ஆண்டுகளாக இந்தியாவில் வசித்திருந்தால் குடிமக்களாகத் தகுதி பெறுவார்கள்.
பாகிஸ்தானில் இருந்து குடிபெயர்ந்த சில குழுக்களும் தகுதி பெறுகின்றனர். பிரிக்கப்படாத இந்தியாவில் பிறந்த பெற்றோர் அல்லது தாத்தா பாட்டிகள், பாகிஸ்தானுக்கு குடிபெயர்ந்த பிறகு இந்தியாவுக்குத் திரும்பிய நபர்கள் மற்றும் இந்திய பெற்றோர் அல்லது தாத்தா பாட்டிக்கு வெளிநாட்டில் பிறந்த நபர்கள் இதில் அடங்குவர்.
1955 ஆம் ஆண்டின் குடியுரிமைச் சட்டம் இந்த விதிகளை விரிவுபடுத்தியது. குடியுரிமை வழங்கப்படக்கூடிய அல்லது ரத்து செய்யக்கூடிய சூழ்நிலைகளை இது வரையறுக்கிறது. பிறப்பு, வம்சாவளி, பதிவு, இயற்கைமயமாக்கல் அல்லது புதிய பிரதேசங்களை இந்தியாவுடன் ஒருங்கிணைப்பதன் மூலம் குடியுரிமையைப் பெறலாம்.
பிறப்பு அடிப்படையிலான குடியுரிமை
பிரிவு 3 ஜனவரி 26, 1950 மற்றும் ஜூலை 1, 1986 க்கு இடையில் இந்தியாவில் பிறந்த நபர்களுக்கு அல்லது பின்னர் குறைந்தது ஒரு இந்திய பெற்றோருடன் பிறந்தவர்களுக்கு குடியுரிமை வழங்குகிறது. 2003 ஆம் ஆண்டின் குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம், அதன் இயற்றப்பட்ட பிறகு பிறந்த குழந்தைகளை உள்ளடக்கிய விதிகளை மேலும் செம்மைப்படுத்தியது.
வம்சாவளி அடிப்படையிலான குடியுரிமை
பிரிவு 4, ஒரு பெற்றோர் இந்திய குடிமகனாக இருந்தால் இந்தியாவுக்கு வெளியே பிறந்த நபர்கள் குடியுரிமை கோர அனுமதிக்கிறது. டிசம்பர் 3, 2004 க்குப் பிறகு வெளிநாட்டில் பிறந்தவர்களுக்கு, இந்திய மிஷனில் பிறந்த ஒரு வருடத்திற்குள் பதிவு செய்வது அவசியம்.
பதிவு மற்றும் குடியுரிமை
குறிப்பிட்ட அளவுகோல்களை பூர்த்தி செய்யும் வெளிநாட்டினர் பிரிவு 5 இன் கீழ் குடியுரிமைக்கு விண்ணப்பிக்கலாம். அங்கீகரிக்கப்பட்டவுடன் அவர்கள் முந்தைய குடியுரிமையை கைவிட வேண்டும். பிரிவு 6 நீண்டகால குடியிருப்பாளர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட நடைமுறையைப் பின்பற்றி, இயற்கைமயமாக்கல் மூலம் விண்ணப்பிக்க அனுமதிக்கிறது.
புதிய பிரதேசங்கள் மூலம் குடியுரிமை
வெளிநாட்டு பிரதேசங்கள் இந்தியாவின் ஒரு பகுதியாக மாறும் வழக்குகளை பிரிவு 7 உள்ளடக்கியது. சட்ட நடைமுறைகள் குடியுரிமையை உறுதிப்படுத்துகின்றன, மேலும் ஒரு அதிகாரப்பூர்வ அரசாங்க அறிவிப்பு தகுதியான குடியிருப்பாளர்களை பட்டியலிடுகிறது.
குடியுரிமைச் சான்று
குடியுரிமைக்கான சான்றாக இந்தியா ஒரு ஒற்றை, உலகளாவிய ஆவணத்தை வழங்குவதில்லை. பிறப்புச் சான்றிதழ்கள் இந்தியாவில் பிறந்த நபர்களுக்கு உள்ளூர் நகராட்சி அல்லது பஞ்சாயத்து அதிகாரிகளால் வழங்கப்படும் சான்றாகச் செயல்படுகின்றன. விண்ணப்பங்களை ஆன்லைனில் அல்லது ஆஃப்லைனில் செய்யலாம், மேலும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட சான்றிதழ்கள் பிறந்த இடத்தைப் பதிவு செய்கின்றன, குடியுரிமைக்கான தகுதியை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
பதிவு அல்லது குடியுரிமை மூலம் குடியுரிமை வழங்கப்பட்டவர்கள், துணைச் செயலாளர் பதவி அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட இந்திய அரசாங்க அதிகாரியால் கையொப்பமிடப்பட்ட சான்றிதழைப் பெறுகிறார்கள். இந்த சான்றிதழ் இந்திய குடியுரிமைக்கான அதிகாரப்பூர்வ சான்றாக செயல்படுகிறது.
பாஸ்போர்ட், ஆதார், பான், வாக்காளர் ஐடி அல்லது ரேஷன் கார்டுகள் போன்ற ஆவணங்கள் குடியுரிமைக்கான சட்டப்பூர்வ சான்றாக இல்லை. அவை அடையாள ஆவணங்களாகவோ அல்லது வசிப்பிடச் சான்றாகவோ செயல்படுகின்றன, மேலும் குடியுரிமையை வழங்க முடியாது. ஆனால் இந்த ஆவணங்கள் இல்லாததால் ஒரு நபரின் இந்திய குடியுரிமை பறிக்கப்படாது.
