இந்திய ஆயுதப் படைகளின் வீரம், துணிச்சல் மற்றும் உறுதிப்பாடு ஆகியவை எப்போதும் ஒரே மாதிரியாக நிலைத்திருந்தாலும், தொழில்நுட்பம் மற்றும் போர் அடிப்படையில், இந்திய ராணுவம் ஆபரேஷன் விஜய் முதல் ஆபரேஷன் சிந்தூர் வரை நீண்ட தூரம் வந்துவிட்டது. அதாவது, இந்திய இராணுவம் தொழில்நுட்பம், யுத்த தந்திரம் மற்றும் நவீன போர் திறன்களில் மேற்கொண்ட அபாரமான முன்னேற்றத்தை பிரதிபலிக்கிறது.
கடந்த இரு தசாப்தங்களில், இந்திய இராணுவம் பல்வேறு முக்கியமான மாற்றங்களை சந்தித்து, தொழில்நுட்பம், உள்துறை ஒருங்கிணைப்பு, மற்றும் ராணுவ தத்துவங்களில் புதிய பரிமாணங்களை உருவாக்கியுள்ளது. 1999-ஆம் ஆண்டு கார்கில் போர் இந்த மாற்றங்களுக்கு ஒரு திருப்புமுனை ஆக இருந்தது. அதன் பின்னணியிலிருந்து தற்போது 2025-இல் நடைபெற்ற ஆபரேஷன் சிந்து வரையிலான பயணத்தின் அசுர பலம் குறித்தும் என்னென்ன மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளன என்பது குறித்தும் தெரிந்துகொள்வோம்.
இந்தியா கார்கில் போரில் வெற்றி பெற்ற 26 ஆண்டு நினைவை கொண்டாடும் இந்த நாளில், ஆபரேஷன் விஜய் முதல் ஆபரேஷன் சிந்தூர் வரை இந்திய இராணுவத்தின் பயணம் முக்கிய ஒப்பீடாக திகழ்கிறது. 1999-ம் ஆண்டின் கோடை காலத்தில், இந்திய வீரர்கள் பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக மிகவும் கடுமையான போரை நடத்தினார்கள். இந்த போர் மே 3 முதல் ஜூலை 26 வரை, இரண்டு மாதங்கள் மற்றும் மூன்று வாரங்கள் நீடித்தது. இந்த யுத்தத்தில், 527 வீரர்கள் தங்களுடைய உயிரை இழந்தனர்.
1999 ஜூலை 26 அன்று, பாகிஸ்தான் கைப்பற்றியிருந்த கிட்டத்தட்ட 150 கிலோமீட்டர் நீளமுடைய எல்லைப் பகுதிகளை மீட்டெடுத்த பிறகு, இந்தியா கார்கில் போரில் வெற்றியை அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவித்தது. இந்த வரலாற்று வெற்றி, பல உயிரிழப்புகளின் பின்னணியில் கிடைத்ததாலும், இந்திய ராணுவ வரலாற்றில் ஒரு மறக்க முடியாத தியாகத்தையும், துணிவையும் பிரதிபலிக்கின்றது.
26 ஆண்டுகள் கழித்து, இந்த ஆண்டு நடந்த பஹல்காம் பயங்கரவாத தாக்குதலுக்கு பிறகு, பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக இந்தியா மீண்டும் ஒரு கடுமையான ராணுவ நடவடிக்கையை மேற்கொண்டது. கார்கில் என்பது நேரடிப் போர் மற்றும் பீரங்கி படைப்பிரிவுகளில் காலாட்படையால் முக்கியமாக நடத்தப்பட்ட ஒரு நீண்ட போராக இருந்தது. ஆனால், ஆபரேஷன் சிந்தூர், தொழில்நுட்பத்தில் முற்றிலும் மாறுபட்டது. ஏவுகணைகள், வான்வழி பாதுகாப்பு அமைப்புகள் மற்றும் தூரதூரத்தில் தாக்கக்கூடிய ஆபத்தான குண்டுகள் மூலம் நடத்தப்பட்டது. இந்த மாற்றம், இந்திய ராணுவத்தின் வளர்ச்சியையும், நவீன அச்சுறுத்தல்களுக்கு நேர்முகமாகவும் விரைவாகவும் பதிலளிக்கக்கூடிய திறனை வெளிப்படுத்துகிறது.
பஹல்காம் மீதான பயங்கரவாதத் தாக்குதலுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, ஆபரேஷன் சிந்தூர் தொடங்கப்பட்டது, மேலும் பாகிஸ்தானுக்குள் பயங்கரவாத முகாம்கள் குறிவைக்கப்பட்டன. இந்த ஆண்டு கார்கில் விஜய் திவாஸ் என்பது ஆபரேஷன் சிந்தூருக்குப் பிறகு பாகிஸ்தானுக்கு எதிரான வெற்றியின் முதல் கொண்டாட்டமாகும். இது வீரச்செயல்களை நினைவுகூர்வதோடு மட்டுமல்லாமல், இந்தியா பயங்கரவாதத்துக்கு எதிராக உறுதியுடனும், துல்லியமான செயல்பாட்டுடனும், வலிமையான தீர்மானத்துடனும் நின்று கொண்டிருக்கிறது என்பதையும் உலகுக்கு உரக்கச் சொல்கிறது.
கார்கில் போரும் மற்றும் ஒப்பரேஷன் சிந்து நடவடிக்கையும் தீவிரம், அளவு மற்றும் போர் யுத்த நுட்பங்களில் மிகுந்த வித்தியாசம் கொண்டவை என்றாலும், இரண்டு நடவடிக்கைகளும் ஒரே நோக்கத்துடன் தொடங்கப்பட்டன — அதாவது, பாகிஸ்தானின் ஊடுருவல் மற்றும் தீவிரவாதத் திட்டங்களை முற்றிலும் தடுத்து நிறுத்துவது. நிலத்தில் நேரடி மோதலாக இருந்தாலும் சரி, தொலைதூர துல்லிய தாக்குதல்களாக இருந்தாலும் சரி, இந்தியாவின் உறுதி ஒன்றேதான். தாக்குதலுக்கு உறுதியுடன் தெளிவான நடவடிக்கையுடனும் பதிலடி தரப்படும் என்பதுதான்.
பாகிஸ்தான் இராணுவத்திற்கு, கார்கில் போரும் மற்றும் ஆபரேஷன் சிந்து நடவடிக்கையும் உறுதியான பதிலடி வழங்கின. அதே வீரமும் வலிமையும் இருந்தாலும், போர் நடைமுறையில் வெவ்வேறு அணுகுமுறைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. கார்கில் நேரடி மோதல்களால் ஆன ஒரு மலையடிப்போராக இருந்தது, ஆனால் ஆபரேஷன் சிந்து, தொலைதூர துல்லிய தாக்குதல்களால் இந்தியாவின் நவீன ராணுவ சக்தியை வெளிப்படுத்தியது. இது ஒரு புதிய தந்திர யுக்தியின் பரிணாமத்தை பிரதிபலிக்கிறது.
இந்திய ஆயுதப்படைகள் ஒன்பது பயங்கரவாத முகாம்கள் மீது தாக்குதல் நடத்திய பிறகு, பாகிஸ்தான் இராணுவம், இந்தியாவின் ராணுவ மற்றும் பொதுமக்கள் தளங்களை குறிவைத்து பதிலடி கொடுக்க முயற்சித்தது. இந்த முயற்சிக்கு பதிலளித்த இந்திய ராணுவம், பல பாகிஸ்தான் விமானப்படைத் தளங்களையும், வான்வழி பாதுகாப்பு அமைப்புகளையும் அழித்தது.
1999-ல் கார்கிலில் ஊடுருவியதன் மூலம், பாகிஸ்தான் ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீர் பிரச்சனையை சர்வதேச மேடையில் கொண்டு வர முயன்றது. பஹல்காம் பகுதியில் பாகிஸ்தான் ஆதரவான தீவிரவாதிகள் நடத்திய தாக்குதலின் பின்னணியிலும் இதே நோக்கம் இருந்தது. பஹல்காம் தாக்குதலுக்கு முன்பாக, பாகிஸ்தான் இராணுவத் தலைவர் அசிம் முனீர் காஷ்மீர் பிரச்சனையை எழுப்பும் கிளர்ச்சிகரமான கருத்துகளை வெளியிட்டு, சூழலை மேலும் தீவிரப்படுத்தினார்.
ஆபரேஷன் விஜய் மே முதல் ஜூலை வரை நீடித்தது, பல வாரங்களாக கடுமையான போர் நடந்தது. ஆனால், ஆபரேஷன் சிந்தூர் 25 நிமிடங்களில் பாகிஸ்தானில் உள்ள 9 பயங்கரவாத மறைவிடங்கள் மீது தாக்குதல்கள் நடத்தி அழித்தது. இந்தியாவின் பதிலடி தாக்குதலால் திணறிய பாகிஸ்தான் இந்தியாவிடம் நான்கு நாட்களில் போர் நிறுத்தத்தைக் கேட்டது, இருப்பினும் ஆபரேஷன் சிந்தூர் இன்னும் தொடர்கிறது என்று இந்தியா தற்போது தெரிவித்துள்ளது.
போர் நடத்தப்படும் விதத்தைப் பொறுத்து வெவ்வேறு தலைமுறைகள் இருப்பதாக இராணுவ நிபுணர்கள் கூறுகிறார்கள்.உதாரணமாக, முதல் தலைமுறைப் போரில், நேருக்கு நேர் சண்டை நடந்தது. இரண்டாம் தலைமுறையில், நேரடிப் போருடன் பீரங்கித் துப்பாக்கிகளும் பயன்படுத்தப்பட்டன. மூன்றாம் தலைமுறைப் போர் என்பது நேரடியாக அல்லாமல், அதாவது எதிரியை ஒரு இடத்தில் எதிர்கொண்டு மற்றொரு இடத்திலிருந்து அவரைச் சுற்றி வளைப்பது. நான்காம் தலைமுறை போரில் மிக முக்கியமானது போர் நடத்தும் தந்திரம், முறை மற்றும் யுத்த உத்திகள் ஆகும். இதில் எதிரியை நேரடியாக எதிர்கொள்ளாமல், பல்வேறு யுத்த உத்திகள் மற்றும் முறைகளின் மூலம் போராடி வெற்றி பெற முயலப்படுகிறது.
இதில் இடமாற்றம் (manoeuvring) மிகவும் முக்கியமாகும். கார்கில் போர் நான்காம் தலைமுறை போராகும், இதில் மேற்கின் எல்லா முனைகளிலும் படைகள் பயன்படுத்தப்பட்டு, அனைத்து விதமான ஆயுதங்களும் மற்றும் பீரங்கிகளும். பயன்படுத்தப்பட்டன. ஆனால் ஆபரேஷன் சிந்தூர் அதையும் தாண்டிச் சென்றது. இது ஜெனரேஷன் 4.5 என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது பெரும்பாலும் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தியது. துல்லியமான வழிகாட்டப்பட்ட ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தி பயங்கரவாதிகளின் மறைவிடங்கள் மீது இந்தியா சர்ஜிக்கல் தாக்குதல்களை நடத்தியது.
தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் இந்த நோக்கம் நிறைவேற்றப்பட்டது. பாகிஸ்தானும் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தியது. அனுப்பப்பட்ட ட்ரோன்கள் இந்தியாவின் வான் பாதுகாப்பு அமைப்பால் முறியடிக்கப்பட்டன. கார்கில் போரின் போது, பாகிஸ்தான் அதன் வான்வெளியை மீறவில்லை. ஆபரேஷன் சிந்தூர் இந்தியாவின் வான் பாதுகாப்பு அமைப்பின் ஒரு சோதனையாகவும் இருந்தது. இந்த நேரத்தில், இராணுவ மற்றும் சிவில் சொத்துக்களைப் பாதுகாப்பதில் இந்தியாவின் வான் பாதுகாப்பு அமைப்பு எவ்வளவு பயனுள்ளதாக இருக்கிறது என்பது சோதிக்கப்பட்டது. இரு தரப்பிலிருந்தும் நீண்ட தூர ஏவுகணைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. இது ஒரு தொடர்பு இல்லாத மோதலாக இருந்தது, அதில் எதிரிகள் மீது தூரத்திலிருந்து தாக்குதல் நடத்தப்பட்டன.
1999 ஆம் ஆண்டு ஆபரேஷன் விஜய்யின் போது, இந்திய இராணுவம் பெரும்பாலும் பழைய (legacy) ஆயுத முறைமைகளை பெரிதும் நம்பியிருந்தன, காலாட்படை வீரர்கள் முதன்மையாக INSAS ரைபிள்கள் மற்றும் டிராகுனோவ் ஸ்னைப்பர் ரைபிள்களுடன் பொருத்தப்பட்டிருந்தனர், அதேசமயம், உயர்ந்த மலைகளில் போர் நடத்துவதில் முக்கிய பங்காற்றியது பொஃபர்ஸ் ஹவிட்சர்கள் (Bofors howitzers) ஆகும், அவை படைகளை கடுமையாக வெல்ல உதவின.
பீரங்கி ஆதரவு 105 மிமீ இந்திய கள துப்பாக்கிகள் மற்றும் மோர்டார்களிலிருந்து வந்தது, மேலும் நெருக்கமான சண்டையில் பெரும்பாலும் AK-47கள் மற்றும் கார்ல் குஸ்டாவ் ராக்கெட் லாஞ்சர்கள் இருந்தன. மறுபுறம், MiG-21கள் மற்றும் MiG-27கள் போன்ற விமானங்களால் வான் ஆதரவு வழங்கப்பட்டது.
ஆபரேஷன் சிந்தூருக்கு விரைவாக முன்னேறி, இந்தியாவின் இராணுவத் திறன்கள் குறிப்பிடத்தக்க தொழில்நுட்ப முன்னேற்றத்தைக் கண்டன. காலாட்படை இப்போது SIG716i மற்றும் AK-203 ரைபிள்கள் போன்ற மிகவும் நம்பகமான மற்றும் சக்திவாய்ந்த ஆயுதங்களுடன் பொருத்தப்பட்டுள்ளது. தனுஷ் ஹோவிட்சர்கள், மலைப்பகுதிகளுக்கு ஏற்ற M777 அல்ட்ரா-லைட் துப்பாக்கிகள் மற்றும் சுயமாக இயக்கப்படும் K9 வஜ்ரா அமைப்புகள் ஆகியவற்றின் மூலம் பீரங்கிப்படை மாற்றியமைக்கப்பட்டுள்ளது.
மேம்பட்ட ட்ரோன்கள், வெடிமருந்துகள் மற்றும் AI- உதவியுடன் கூடிய போர்க்கள மேலாண்மை அமைப்புகள் ஆகியவற்றின் ஒருங்கிணைப்புடன் துல்லியமான இலக்கு மற்றும் கண்காணிப்பு வெகுவாக மேம்பட்டுள்ளது. கூடுதலாக, ஆபரேஷன் சிந்தூரின் போது ஆகாஷ் SAM பேட்டரிகள் மற்றும் உள்நாட்டு ரேடார்கள் உள்ளிட்ட நவீன வான் பாதுகாப்பு அமைப்புகள் பயன்படுத்தப்பட்டன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
Readmore:சிறப்பு வாக்காளர் பட்டியல் திருத்தம்…! அரசியல் கட்சிகளுக்கு இந்திய தேர்தல் ஆணையம் உத்தரவு…!
